Nieuw boek Kester Freriks: “Tempo doeloe, een omhelzing”
Op maandag 8 oktober aanstaande verschijnt het pamflet “Tempo doeloe, een omhelzing” door Kester Freriks.
Kester Freriks is in 1954 geboren in Jakarta en heeft tal van boeken geschreven op het gebied van fictie en non-fictie over de voorbije kolonie Nederlands-Indië en het hedendaagse Indonesië. Zijn vader was in de jaren vijftig werkzaam als telegrafist bij de KLM en de Indonesische luchtvaartmaatschappij Garuda. Bij deze de Inleiding op het boek alsmede het Nawoord. De boekpresentatie zal plaatsvinden in de Koninklijke Schouwburg van Den Haag.
Kester Freriks, Oktober 2018, Uitgeverij Athenaeum, Amsterdam
De Nederlanders die diepe banden hebben met de voormalige kolonie Nederlands-Indië zullen het land in de tropen nooit vergeten. Het land leeft in herinnering voort als een paradijs in de Indonesische archipel, maar ook als een land waar bruut geweld en dekoloniale krachten het eilandenrijk jarenlang overheersten, met name nadat president Soekarno op 17 augustus 1945 de onafhankelijkheid proclameerde.
Zeker, vele duizenden bewaren goede herinneringen aan Nederlands-Indië, al zijn ze afkomstig uit verschillende bevolkingsgroepen, zowel de Nederlanders als de Nederlands-Indische en zelfs de Indonesische bevolking. Deze herinneringen gaan terug naar een mooie tijd, een goede tijd. Dat is de periode van tempo doeloe, de periode ergens tussen halverwege de negentiende eeuw tot aan het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost Azië in 1942. Maar vanwege de recente studies naar dekolonisatie en geweldsexcessen hebben talloze mensen het idee dat hun mooie herinneringen worden gestolen.
Dit pamflet verdedigt een rehabilitatie van het koloniale verleden, een gevaarlijk onderwerp heden ten dage in tijden van politieke correctheid. In dit boek is er opnieuw aandacht voor de betekenis en de waarde van de vroegere kolonie voor duizenden mensen. Tempo doeloe, een omhelzing is een noodzakelijk boek in postkoloniale tijden om de gevoelens van het verleden te begrijpen en te verbinden met het hedendaagse Indonesië. Heimwee is niet langer een verboden woord.
[…]
Nawoord
In Het Parool (22 oktober 2015) schetst John Jansen van Galen een geschakeerd beeld van de geschiedenis van Nederlands-Indië en Indonesië. Hij schrijft: “Kolonialisme is gewelddadige verovering en uitbuiting, maar het is óók avontuurzin en ondernemingslust. Paternalisme maar ook idealisme. Onderdrukking maar ook gezondheidszorg. Neerzien op inheemse cultuur, maar die ook ophemelen.” Zijn visie, waarin veel nuance ligt, geschreven naar aanleiding van mijn boek. “Echo’s van Indië. De onafhankelijkheid van Indonesië in verhalen en herinneringen” (2015), heeft me mede tot dit pamflet geïnspireerd. Een andere motivatie komt voort uit het vierjarige onderzoek “Dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië, 1945-1950”, waartoe de regering op 2 december 2016 opdracht gaf aan drie instituten, te weten het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV), het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) en het Nederlands Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidessudies (NIOD). Na presentatie door genoemde instituten op 14 september 1017 schreven Jeffrey M. Pondaag, voorzitter van het Comité Nederlandse Ereschulden (K.U.K.B.), en Francisca Pattipilohy op 27 november van dat jaar een open brief aan de regering met als onderwerp: “Bezwaren tegen het onderzoek naar de koloniale oorlog in Indonesië (1945-1950).” De brief, waaraan 124 ondertekenaars met expertise op het vakgebied van de koloniale geschiedenis hun naam verbinden, stelt voor “niet zozeer het geweld maar vooral de koloniale context als uitgangspunt te nemen”. Aan de betekenis van deze koloniale context wil dit pamflet uitdrukking geven, en hiermee onderschrijf ik het belang van deze brief.
—
Kester Freriks, “Tempo Doeloe, een omhelzing”, Uitgeverij Athenaeum, Amsterdam. www.uitgeverijathenaeum.nl
De boekpresentatie vindt plaats op maandag 8 oktober 2018, 16.00-18.00 uur Koninklijke Schouwburg Korte Voorhout 3, Den Haag