Christa (26): “mijn reis naar Indonesië was de onvervulde droom van mijn gekoloniseerde voorouders”
Funx.nl, 9 mei 2020, door: Francesco
“Als activist ben ik veel bezig met anti-racisme en identiteit. Mijn vader werd geboren als Surinaams-Javaanse jongen in Suriname, maar daarna geadopteerd door een Nederlands gezin. Het was voor hem een enorme zoektocht om zijn familie in Suriname terug te vinden. Maar er was nog een andere grote zoektocht. Zo werden mijn overgrootouders namelijk in Indonesië gekidnapt door Nederlandse kolonisten om op de plantages in Suriname te gaan werken. Een van mijn grootvaders wist onze familie in Indonesië te vinden en in oktober 2019 ben ik er voor het eerst naartoe gegaan om mijn familie daar te ontmoeten. Ze wonen nog steeds in hetzelfde plaatsje dat mijn overgrootouders gedwongen moesten verlaten.
De reis was heel intens. Toen ik voet aan land zette, gebeurde er van alles met me. Het voelde voor mij als thuiskomen. Ik kreeg antwoorden op vragen die ik mezelf nooit had gesteld. Zo ben ik nu echt van plan om te gaan emigreren. Het was een onbeschrijfelijk gevoel om op het land van mijn voorouders te lopen. Het was heel emotioneel, omdat ik een reis heb kunnen maken die mijn overgrootouders ook wilden maken. Het was hun allergrootste droom om terug te gaan naar Indonesië, maar daar kregen ze helaas nooit de kans voor.
De ontmoeting met mijn familie in Indonesië was onverwacht en emotioneel. Indonesië heeft me veel gebracht. Ik heb in 2017 een zelfmoordpoging gedaan en het voelde alsof er een gedeelte in mij dood was gegaan. Sinds ik Indonesië heb bezocht, voel ik me weer herboren als persoon. Ik werd met open armen ontvangen en bezocht de plek waar het huis van mijn overgrootouders ooit stond. Daar heb ik grond van meegenomen die ik later heb vermengd met de grond van hun graf in Suriname. Ik heb ook grond van hun graf meegenomen om dat ooit weer naar Indonesië te brengen en zo de cirkel weer rond te maken voor zielenrust.
De zoektochten naar mijn familie en roots zijn gestart door de generaties voor mij, maar ik vind dat we als jongere generatie de connectie moeten vasthouden. Nu het nog kan moeten we met de oudere generaties praten, voordat de informatie verloren gaat. Zij zijn de brug naar onze voorouders. Ik zie veel jongeren met een identiteitscrisis. Wat ik hen wil meegeven is: ga terug naar je moederland, want het is een onbeschrijfelijke ervaring.
Ik vind dat we in deze maatschappij heel veel druk opgelegd krijgen om te zijn wie we misschien eigenlijk niet zijn. Door het kolonialisme zijn de identiteiten generaties lang uitgewist. Het is echt belangrijk om een identiteit te hebben en terug te gaan naar je ware zelf. Teruggaan naar wie je wél bent en niet naar wat je is opgelegd vanuit de westerse idealen.”
– Christa (26)